Projekt rozbudowy szpitala we Wrocławiu o budynek bloku operacyjnego

Blok Operacyjny to miejsce, które musi dobrze funkcjonować. Od jego właściwego zaprojektowania i połączenia z pozostałą częścią szpitala może zależeć życie pacjentów. Dlatego też przy jego projektowaniu położono szczególny nacisk na jego bezkolizyjne i szybkie połączenie z odpowiednimi oddziałami. Aby zrealizować ten cel zrezygnowano z budowy długich łączników do odległych części szpitala i w zamian przeniesiono te oddziały w sąsiedztwo bloku. Ten zabieg uwolnił szpital od długich łączników otwierając nowe możliwości urbanistyczne. Możliwe stało się umieszczenie nowego budynku wewnątrz dziedzińca. Rozwiązanie to posiada ogromną zaletę w stosunku do domknięcia kwartału – pozostawia dziedziniec otwartym, a więc możliwym do wykorzystania jako część otaczającej przestrzeni parkowej. Dzięki temu wnętrza urbanistyczne nadal będą się przenikać i dziedziniec pozostanie „żywy” i dostępny. Dodatkową zaletą lokalizacji bryły w tym miejscu jest poszanowanie istniejącego szpitala – nowa struktura schowana wewnątrz kwartału jest praktycznie niewidoczna z zewnątrz i zamiast wybijać się przed istniejący szpital subtelnie podkreśla jego architekturę, a ograniczenie łączników do minimum dopełnia jeszcze ten efekt. Pozostawienie otwartego dziedzińca ułatwia także ruch samochodowy w jego obrębie. Do budynku przysunięto się tak, aby w jak najmniejszym stopniu ingerować w funkcjonowanie istniejących oddziałów, a więc od strony budynku gdzie w szpitalu znajduje się korytarz. Aby możliwie zminimalizować skutki zacieniania korytarza zastosowano system, który pozwala go doświetlić.

Projekt specjalistyczny bloku operacyjnego został wykonany we współpracy z biurem Pro-medicus z Krakowa. Budynek Zintegrowanego Bloku Operacyjnego został zlokalizowany w bezpośredniej bliskości Oddziału Wewnętrznego w dziedzińcu wewnętrznym. Budynek posiada cztery kondygnacje nadziemne oraz jedną kondygnację podziemną. Poziom parteru został podniesiony w stosunku do poziomu terenu, aby odpowiadał poziomowi parteru istniejącego szpitala. Poziomy pozostałych kondygnacji także odpowiadają poziomom w budynkach istniejących. Wymiary budynku zostały dobrane tak, aby zapewnić odpowiednie doświetlenie i bezpieczeństwo pożarowe już istniejącym budynkom. W celu połączenia nowego budynku z istniejącymi oddziałami zastosowano łącznik kubaturowy na poziomie pierwszego piętra.

ZASADA POŁĄCZENIA ODDZIAŁÓW Z NOWYM BUDYNKIEM

Program rozbudowy szpitala o blok operacyjny zakłada połączenie go między innymi z oddziałami neurochirurgii oraz chirurgii szczękowej. Proponowane miejsce lokalizacji bloku operacyjnego jest jednak usytuowane w dużej odległości od tych oddziałów. Wykonanie łączników przestrzennych umożliwiłoby bezkolizyjne połączenie tych oddziałów i bloku, jednak nie zmniejszyłoby znaczących odległości między nimi co mogłoby znacznie utrudnić transport pacjenta między tymi jednostkami. Oznaczałoby to przewożenie pacjenta na operację korytarzem o długości prawie 200 metrów. Rozwiązanie to jest nieracjonalne, dlatego aby usprawnić przewóz pacjentów proponujemy przeniesienie najbardziej oddalonych oddziałów w sąsiedztwo bloku operacyjnego co skróci drogę przejazdu do minimum. Jednocześnie uwolni to szpital od szpecących łączników.

Proponowany program funkcjonalny nowego budynku zakłada podział powierzchni bloków operacyjnych pomiędzy 2 i 3 piętro. Wymusza to usytuowanie pomieszczeń sal operacyjnych na innej kondygnacji niż gabinety lekarskie i śluzy. Rozwiązanie to jest uciążliwe dla pracowników zmuszonych do ciągłego poruszania się między piętrami. Aby zlikwidować ten problem proponujemy wykonanie dwóch mniejszych bloków na 2 i 3 kondygnacji. Ułatwi to poruszanie się pracownikom tych jednostek i usprawni ich pracę. Dodatkową zaletą tego rozwiązania jest możliwość podziału bloku na część górną o większej aseptyczności wymaganej przy chirurgi oczu, mózgu czy kości i dolną o mniejszej aseptyczności z pozostałymi operacjami. Przy rozmieszczeniu pomieszczeń wewnątrz bloków operacyjnych zlokalizowaliśmy gabinety lekarskie poza strefą czystą bloku operacyjnego. Takie rozwiązanie przyczynia się do zachowania aseptyczności bloku, która mogłaby zostać narażona przez przedmioty znajdujące się w tych gabinetach. Jednocześnie usprawnia to pracę chirurgów, ponieważ chirurdzy przebywający w gabinetach poza blokiem operacyjnym mogą bez przechodzenia przez śluzy dostać się do pozostałej części szpitala w razie potrzeby.

SPOSÓB DOŚWIETLENIA OKIEN NA STYKU BUDYNKÓW

Nowy budynek został zlokalizowany w bezpośredniej bliskości skrzydła istniejącego budynku. Aby uniknąć niedoświetlenia korytarza, który tam się znajduje został wprowadzony element doświetlający – budynek odsunięto od istniejącego tworząc przestrzeń doświetlającą. Obie ściany ograniczające tą przestrzeń zostały obłożone aluminiową blachą o wysokiej czystości pokrytej wysoko refleksyjną warstwą oksydującą, która transmituje światło. Okna korytarzy pokryto mleczną powłoką. Dzięki tym zabiegom uzyskano efekt oświetlenia korytarzy rozproszonym światłem.